A long long drive through the centre; Outback!

Op 2 december startte mijn verdere reizen. Ik ging op een reis van het noorden, door het midden (outback) van Australië, naar het zuiden van Australië. Op deze dag had ik 's ochtends mijn vlucht van Sydney naar het noorden; Darwin. Maar voor mijn vertrek; om 6 uur liep mijn wekker af en stonden er wonder boven wonder twee van mijn huisgenootjes in onze tuin om afscheid van me te nemen. Van één van de meiden heb ik ook een geluksbillet gekregen uit Vietnam. Wat zal ik Ellie gaan missen! Eenmaal bij de stand voor de shuttlebus in Sydney aangekomen, bleek dat ik vergeten was een tijd door te geven voor de shuttlebus. Er kwam dus geen bus opdagen, maar de man in de winkel heeft gelukkig kunnen bellen en er was iemand voor me onderweg. Daar heb ik weer geluk gehad! De vlucht was verder soepel verlopen en op het vliegveld kon ik gemakkelijk de shuttle naar mijn hostel vinden. Mijn eerste indruk van Darwin; heet en saai! Man o man wat is het hier benauwd! De eerste dag was er geen zon, maar gelukkig geen regen. Het leek wel over de 40 graden, zo benauwd! Na vijf minuten buiten wil je het liefst al in een zwembad springen. Maargoed, ik mag niet klagen, in Nederland vriest het nu. In het noorden van Australië is nu het regenseizoen, dit betekent dat het warm en vochtig is en veel kan regenen in korte tijd. Mijn tweede dag in Darwin was er ook regen en bewolking voorspelt, maar wonder boven wonder heeft de zon de hele dag volop geschenen en heb ik lekker van het zwembad in het hostel gebruik gemaakt. Het hostel waar ik in verblijf is een net hostel, met grote kamers en een eigen grote badkamer. Mijn eerste dag besloot ik echter de stad in te gaan. Ik ben langs alle hoogtepunten van Darwin gelopen, zoals de ruines en de haven. Hier is een apart gedeelte afgeschermd van de zee om in te zwemmen. De zee zit hier namelijk vol met krokodillen. Ook ben ik een tunnel ingegaan. Deze olietunnel onder de grond was aangelegd in de Tweede Wereldoorlog. Het was zeker de moeite waard om hier een kijkje te nemen. Na een wandeling van een aantal uren vond ik het wel genoeg en ben ik teruggegaan naar het hostel om in onze hostelkamer met AIRCO af te koelen en op tijd te gaan slapen. Wel heb ik nog even gezellig gekletst met twee meiden die in dezelfde kamer zitten. Altijd leuk wat gezelschap. In Darwin liggen we 1,5 uur voor op Sydney, daarom ben ik mijn eerste nacht maar op tijd naar bed gegaan en heb ik mijn tweede ochtend in Darwin voor de eerste keer in 6 maanden tijd een keer uit kunnen slapen. Tjaaa... het sporten mis ik nu al. Desondanks geen slechte twee dagen, maar keek ik wel erg uit naar mijn 15 daagse tour van Darwin naar Melbourne.

Op 4 december startte mijn tour door de outback. De hele tour is opgedeeld in delen, dus tussendoor kunnen de mensen en gids veranderen. De eerste drie dagen waren we met zestien mensen en een leuke jonge gids, genaamd Tom. Ik werd ´s ochtends vroeg opgepikt in het hostel en ontmoette mijn medereizigers. Ik was een beetje teleurgesteld in het begin, aangezien het niet mensen van mijn leeftijd waren. Zo waren er wat oudere vrouwen bij, een moeder met dochter, mensen uit Engeland, maar alleen ik en twee Franse meiden waren backpackers. De Franse meiden kon ik het heel goed mee vinden. De andere mensen waren ook zeker niet verkeerd, erg aardig, maar ik had stiekem gehoopt op wat mensen van mijn leeftijd. De gids was een leuke jongeman, een echte Australiër in zijn doen en laten. Zodra ik de bus instapte, stelde ik ook de domste vraag die ik maar kon stellen; en namelijk of dat ik een jas nodig zou hebben? De gids moest lachen, aangezien het in de ochtend al 30 graden was. En ook de volgende dagen waren zweten, zweten, zweten. Maargoed.. dag 1 gingen we naar Kakadu Nationaalpark, dit is het grootste nationaalpark in Australië. Het was een lange rit en moesten dan sowieso ook 1,5 liter water meenemen van de gids, overal waar we ook maar naartoe gingen. Het was drie dagen erg benauwd, en raad eens; ik heb geen paraplu nodig gehad. Drie dagen volop zon en 30-40 graden. Het was zweten, met af en toe een paar minuten regen dat met bakken uit de lucht kwam vallen. Het enige nadeel waren de vliegen die overal om je heen vlogen en dat zou alleen maar erger worden dadelijk in de outback. Omdat het regenseizoen begonnen is, wilde dit wel zeggen dat de twee mooiste watervallen van Kakadu helaas niet bereikbaar waren. Jammer de bammer, maar we deden er andere dingen voor in de plaats. Stop 1 in het nationaalpark was een plek met rotsen en rotstekeningen hierop van aboriginals die wel 2000 jaar oud waren. Erg leuk om te zien. Ook zijn we een lookout punt opgelopen (wat bijna niet de doen was volop de zon), met een mooi uitzicht over een deel van het nationaalpark. Vervolgens gingen we door naar een rivier met tientallen krokodillen, waar we met een boot langs ze af zouden varen. Dit waren wilde krokodillen en we konden met de boot heel dicht bij ze komen. Van de gids kregen we veel informatie over krokodillen, maar we hebben daarnaast ook veel soorten vogels en vechtende buffels gespot! Daarna ging de reis door naar de camping in het nationaalpark waar we zouden overnachten.

Dag 2 in Kakadu Nationaalpark was aangebroken en na het ontbijt zijn we doorgereden naar een ander lookout punt over Kakadu. Stop 2 was eindelijk onze eerste waterval! Voordat we daar zouden komen, moesten we eerst langs een rivier aflopen waar krokodillen in zaten. Gelukkig waren deze krokodillen niet gevaarlijk; je hebt namelijk de freshwater krokodillen en de saltwater krokodillen. Voor deze laatste moet je echter wel uitkijken. Vervolgens waren we bovenop een waterval, waar je mooi van 'pool' één naar de ander kon zwemmen, tussen de natuur. Het is een beetje moeilijk uit te leggen, maar de foto's spreken voor zich. Een erg mooie omgeving! Vervolgens maakte ik een mooie ervaring mee op weg naar onze volgende overnachtingsplaats net buiten Kakadu. We reden met onze 4WD bus over een gewone zandweg, tot we plots zagen dat een rivier (waar we normaal gesproken overheen konden rijden omdat het droog zou zijn), nu vol stond met water. Het was één meter diep en we moesten deze rivier over naar de andere kant. De gids vertelde ons dat hij ging bellen om te vragen of deze bus zo diep het water in kon, zonder alles te beschadigen. Na een belletje zei hij dat het kon, maar... hij maakte het wel spannend. In deze rivier zitten namelijk gevaarlijke krokodillen, en niet ééntje, nee... véél! Hij vertelde ons dat, MOCHT er iets gebeuren, dat we bijvoorbeeld kantelen, we door het dakluik eruit moesten kruipen, en zo snel mogelijk uit het water moesten zien te komen. Minstens drie meter van de rivier vandaan, want krokodillen zijn snel! Dit maakte het wel spannend en mijn hart begon te bonken. Het idee dat het mis kan gaan, maakte het wel een heel avontuur. Ook pakte hij zijn grote zakmes uit de bus en legde die vooraan bij zijn stuur, voor het geval dat we echt de bus uit moesten kruipen in het water. Hij ging nooit weg zonder dit mes zei hij. Ik besloot alles op video vast te leggen. We begonnen te rijden, de rivier langzaam in en de bus scheen het vol te houden. We reden langzaam door de rivier en kwamen zonder scheuren aan de andere kant aan. Iedereen juichde en we waren allemaal blij dit avontuur overleefd te hebben. Op hoop van zegen dat we niet meer van zulke rivieren tegenkomen. Na dit mooie avontuur kwamen we aan op onze tweede camping, waar we daar te maken kregen met tientallen walabies (wat zijn ze toch schattig), padden en springende spinnen. Ja, je leest het goed; hier in Australië heb je een bepaalde soort grote spin (die we ook een aantal in ons huis in Sydney tegen zijn gekomen), die letterlijk van muur naar muur kunnen springen. Gelukkig zat deze niet in mijn tent die ik deelde met een Engels meisje, maar in de tent van twee vrouwen. De gids heeft zijn wapen (lees; slipper) gepakt en na 10 minuten jagen heeft hij hem kunnen doden.

Na een goede nachtrust was dag 3 alweer aangebroken. Deze dag gingen we naar Litchfield Nationaalpark. Dit park is een stuk kleiner dan Kakadu, waardoor de afstanden tussen de bezienswaardigheden iets kleiner zouden zijn, wat zeker ook prettiger was. Op de weg ernaartoe hebben we tientallen kangoeroes gespot die door de natuur aan het huppelen waren. Heel leuk om te zien! Hier wonen trouwens ook veel mieren die je letterlijk kunt likken. Ze hebben een smaakje, maar helaas was ik niet dapper genoeg om een mier te likken. Bah bah. We zijn naar een mooie waterval gelopen, waar we tijd hadden om te zwemmen. Heerlijk was dat! Vervolgens zijn we naar de Rocky Pools gereden, wat een soort rivier is met verschillende 'natuurzwembaden'. Een hele mooie omgeving en lekker verfrissend, want ja; zweten doen we hier genoeg! Als laatste hadden we de mooiste en grootste waterval van Litchfield, waar we ook weer heerlijk hebben gezwommen. De foto's spreken voor zich, het was prachtig! Vervolgens maakten we ons klaar voor de weg terug naar Darwin, waar ik samen met de Franse meiden de volgende dag, ons vrij dagje in Darwin, hebben genoten van het zwembad en het mooie weer.

Op dinsdag 8 december ging de reis verder naar Alice Springs, het midden van Australië. De groep werd in plaats van leuker, alleen maar meer gemixt. Er kwamen wat chinezen bij, wat mensen over de 70 en een jongen uit Canada, die helaas een beetje vervelend was. Maargoed, het wil niet zeggen dat ze niet aardig zijn. Ook kregen we weer een nieuwe gids 'Rick'. Het zouden twee lange dagen in de bus worden met af en toe wat interessante stops. Zo hadden we onze eerste dag een stop bij Katherine George, een mooi lookout punt. Ook maakten we wat stops op de weg als de gids een interessant dier zag vanuit zijn ooghoeken. Zo hebben we een soort salamander gezien, veel kangoeroes en walabies (er zijn 42 soorten kangoeroes in Australië), wilde koeien en zelfs bij een stop wilde vleermuizen, pauwen en varkens. Ook zagen we bij de stop een heel mooi zwembad midden in de natuur met helderblauw water. Dit is geen aangelegd zwembad, maar water uit de natuur. Ook hebben we heel veel verbrande bossen gezien, aangezien bosbranden hier regelmatig voorkomen. De volgende stop was Daly Waters waar we overnachtten. Dit kleine outbackdorpje vonden we allemaal geweldig! Ik voelde me helemaal in de outback en Australië. Als je de foto's ziet zul je wel begrijpen waarom. De volgende ochtend was het weer erg vroeg op voor de reis naar Alice Springs. Ik besloot mijn kansen te grijpen om voorin naast de gids te gaan zitten om de dieren over de weg te zien springen en van het uitzicht te kunnen genieten. Ik kan namelijk totaal niet slapen in de bus. Je kunt ook heel mooi het weer van alle kanten zien. Je ziet aan de ene kant volop storm aan de andere kant volop zon. Een soort 360 graden. Heel gaaf om te zien!

Nou, wat kwamen we allemaal tegen onderweg. Allereerst was het een saaie lange weg twee volle dagen met amper verkeer op de weg. Maar.. als we dan verkeer tegen kwamen waren het van die grote Roadtrains, oftewel grote vrachtwagens zoals we die niet in Nederland hebben. Deze zien er veel beter uit. Ook heb ik wat dieren gespot, zoals een 'goanna', springende kangoeroes over de weg, buffels, paarden, koeien en een soort hagedenis (kameleon-achtig). Helaas ook veel dode dieren, wat natuurlijk wat minder leuk is om te zien. Tevens hebben we echte tornado's gezien! En niet één, nee meerdere! Het zijn Willi Willi tornado's. Onze enigste echte stop de tweede dag was 'Devils Marbles'. Dit zijn enorme rotspartijen waar we op zijn geklommen. Een mooie tussenstop op onze weg van Darwin naar Alice Springs. Laat in de middag kwamen we aan in Alice Springs, waar ik op tijd in mijn bedje lag na een lange dag in de bus door de outback. Veel tijd in Alice Springs hadden we niet, aangezien we de volgende ochtend weer vroeg op moesten voor de reis naar Uluru/Ayers Rock.

Die ochtend kregen we weer een nieuwe gids (Ash) en een nieuwe groep mensen die meereisden van Alice Springs naar Adelaide. Gelukkig werd de groep een stuk leuker, er kwamen wat Duitsers en Zwitserse mensen bij. Ik heb weer flink Duits kunnen praten en dat beviel me wel. Ik was al een beetje bang het kwijt te raken. De eerste stop was Uluru. Dit is het hart en Wahrzeichen van Australië. Maar voor we daar aankwamen, hadden we een tussenstop op een camelfarm. Australië heeft de grootste populatie kamelen van de hele wereld. Hier stond ik ook van te kijken, maar de meeste kamelen zijn niet meer wild, maar ingenomen door mensen. Net zoals deze farm. Na een aantal uurtjes kwamen we aan bij Uluru. Ik had me hiervan eigenlijk niet veel voorgesteld, maar toen ik het in de werkelijkheid zag, stonden mijn ogen open van verbazing. Het is zo immens groot en wist niet dat deze grote rotsblok in principe zoveel indruk op me kon maken. Na een eerste fotostop gingen we daarna door naar Kata Tjuta, wat letterlijk betekent 'meerdere hoofden'. Dit zijn net als Uluru grote rotsblokken, maar dan meerdere en niet één. Ook dit is enorm fascinerend om van dichtbij en veraf te bekijken. Hier hebben we dan ook een mooie wandeling gemaakt en besef je pas hoe klein je bent. Na een mooie dag, gingen we naar onze camping waar we vanaf een lookoutpunt de zonsondergang konden meemaken met champagne en wat koekjes. We zagen de zonsondergang met zicht op Uluru en Kata Tjuta. Zo mooi!

Die volgende ochtend moesten we om half 4 opstaan. En dit was met een goede reden; de zonsopgang bij Uluru. We werden 's ochtends vroeg bij Uluru gedropt, zodat we eerst de 10 kilometer om Uluru heen konden lopen. Ik ben nog nooit zo vroeg opgestaan voor een wandeling, maar tijdens de 10 km wandeling om Uluru konden we de zonsopgang goed meemaken. Plus dat iedere kant van Uluru weer verschillend is en de kleur van Uluru ook verandert de hele dag door. Heel gaaf om te zien! Ohja, hier in de outback stikt het net zoals in het noorden van de vliegen. Vandaar dat we allemaal een vliegennet hebben gekocht voor over ons hoofd. De vliegen kruipen namelijk letterlijk in je oren en neus. Niet fijn kan ik je vertellen. Na de grote wandeling en zonsopgang kregen we daarna een rondleiding van een echte aboriginal. Hij vertelde hoe het leven eruit zag van een Aboriginal die destijds rond de Uluru leefde. Hij kon niet zo enthousiast vertellen, maar wat hij vertelde was zeker interessant. Helaas hadden we na de wandeling wat pech met de bus. De batterijen van de bus moesten vervangen worden, waardoor we 2 uur hebben moesten wachten voordat we verder konden. We zouden die middag gaan zwemmen, maar dat is er helaas niet van gekomen.

Dezelfde dag konden we gelukkig verder op weg naar onze volgende stop; Kings Canyon. Dit is een canyon te vergelijken met de Grand Canyon in Amerika. Ik vroeg aan de gids hoe lang het zou duren voordat we bij Kings Cross aan zouden komen. Oeps foutje. Ik bedoelde natuurlijk Kings Canyon. Dat krijg je als je een half jaar lang in de wijk Kings Cross in Sydney hebt gewoond. Ook vandaag was het weer lekker warm, zo rond de 41 graden. We hebben die avond de zonsondergang gezien vanuit een lookout punt over de Kings Canyon. Heel erg mooi om te zien hoe ook dit gesteente verandert van kleur! Daarna was het tijd om te kamperen, letterlijk in de middle of nowhere. De tour waar ik mee ga is de enige tour die mag overnachten in dit nationaalpark. We besloten deze nacht met z'n allen onder de sterren te slapen. Ook al weten we dat hier dingo's rondlopen en zelfs scorpioenen die we hebben gezien, maar het hield ons niet tegen! En één ding is zeker; het slaapt 100000x beter dan die benauwde tenten!

Op zaterdag 12 december gingen we na een nacht onder de sterren op naar Kings Canyon voor een wandeling. Ook vandaag was het weer 40 graden, vandaar dat we wéér vroeg moesten opstaan, zodat we in de ochtend konden wandelen. Na 9 uur 's ochtends mag ook niemand meer de grote wandeling op de Kings Canyon doen, omdat het gewoon te warm is. Een aantal maanden geleden is hier ook een meisje van de Kings Canyon gevallen. Ze wilde een selfie maken, maar ging te dicht op de rand staan en is ervan af gevallen. Ze heeft deze val niet overleefd. Je moet hier echt opletten dat je niet te dicht bij de randen gaat staan, want het is niet afgezet en dus levensgevaarlijk. De gids heeft daarom ook meerdere keren verteld dat we minstens twee meter van de rand moeten blijven. Ook moesten we minstens drie liter water meenemen, omdat het erg warm is en het eerste gedeelte we veel moesten klimmen om bovenop de canyon te komen. De canyon is in één woord; prachtig! De gids heeft veel informatie gegeven en de mooiste plekken van de canyon laten zien. Ongelooflijk! Misschien is dit wel het hoogtepunt van de outback tot nu toe. Dit is niet in woorden of foto's te beschrijven, je moet het in de werkelijkheid zien! 's Middags hebben we weer lekker gezwommen en weer overnacht onder de sterren. Dit keer op een andere camping zonder dingo's of scorpioenen, maar wel veel 'bijtende' mieren en muggen.

Op zondag moesten we alwéér om 4 uur opstaan. Ik kom heel veel slaap te kort, aangezien we elke dag rond 10/11 uur gaan slapen en tussen half 4 en half 6 moeten opstaan iedere dag, maarja, we zijn hier niet om te slapen hè. Het komt door de grote afstanden die we af moeten leggen en slapen kun je ook in de bus. Iedereen slaapt in de bus, behalve ik, daarom zit ik graag voorin bij de chauffeur om lekker van het uitzicht te genieten. Slapen in de bus lukt me gewoon echt niet. Het waren 6 uur in de bus tot aan Coober Pedy. Dit is een stad onder de grond. Iedereen leeft hier onder de grond omdat het daar koel is (20-24 graden) en buiten boven de grond niet. Maar voordat we daar aankwamen, passeerden we de grens van Noord-Australië met Zuid-Australië, waardoor we vooruit in de tijd gingen. Het is in het zuiden één uur later. Bij de grens hebben we een leuke groepsfoto gemaakt. Eenmaal in Coober Pedy aangekomen, kwamen we erachter dat het hier enorm benauwd was. Het kan hier 50 graden worden in de zomer en rond de 15 in de winter, maar omdat de mensen onder de grond leven blijft het daar altijd 20-24 graden. 70 procent van de mensen, er wonen in totaal 3000 mensen, leeft onder de grond. Daar is het aangenaam en heb je geen last van de vliegen. De vliegen slapen 's nachts maar overdag zijn ze erg irritant. Ze houden van warm weer. Coober Pedy is een mijnstad. Het is de grootste Opal mijnplaats van Australië, dit is een duur en zeltzaam gesteente dat onder de grond werd gevonden en wat tegenwoordig wordt verwerkt in sieraden, maar is niet goedkoop. Bij aankomst kregen we eerst te zien waar we deze nacht zouden verblijven. Ook wij slapen deze nacht onder de grond en het is inderdaad erg koel. Daarna gingen we door naar de mijnmuseum. Hier kregen we een rondleiding over hoe de huizen hier gemaakt worden onder de grond en hoe ze eruit zien. Maar ook over de geschiedenis van Opal. Heel indrukwekkend en mooi om te zien, en dat allemaal onder de grond.

Na deze rondleiding konden we zelf de stad verkennen. Het was erg heet boven de grond, dus hebben alleen nog even een ondergrondse kerk bezocht. Ook weer erg leuk om te zien. Ook al zou ik echt niet hier willen wonen. Als laatste stop van de dag, gingen we naar een kangoeroe 'sanctuary'. Dit is een soort opvang voor wilde kangoeroes die ziek zijn of bijvoorbeeld zijn aangereden. We konden vier grote kangoeroes voeren en de man vertelde wat hun namen waren en wat er met ze is gebeurd. Ook hebben we een kleine babykangoeroe gezien, die melk kreeg uit een flesje en daarna los werd gelaten bij de grote kangoeroes. Hij moet nog leren om te hoppen en weet nog niet hoe hij moet gaan liggen op de grond. Dit was zeker heel leuk om te zien. De mensen die de opvang runnen krijgen maar een beetje geld om de kangoeroes op te vangen, daarom wordt er ook om een donatie gevraagd. De mensen zijn onwijs aardig en zorgen erg goed voor de kangoeroes. Na deze mooie sanctuary was het tijd om met z´n allen pizza te gaan eten. Jammie! En om de dag af te sluiten, gezellig met z´n allen naar een ondergrondse bar!

De twee dagen daarna was het vooral veel in de bus zitten van Coober Pedy naar Adelaide. Zoals de gids zei; we hebben de krokodillen in het noorden en de slangen en spinnen in het midden al overleefd, nu komen de haaien in het zuiden. We hadden gelukkig wel een paar leuke stops onderweg, waaronder als eerste stop een zoutwatermeer. Dit meer geeft heel mooi wit/grijs licht als er de zon op staat. Echter had de gids ons verteld in de bus dat we er niet op mochten komen, aangezien het landmijnen zijn en het zomaar kan zijn dat er explosieven ontploffen omdat het militair gebied is. Helaas alleen de Engelsen in onze groep hadden dit goed verstaan, dus alle chinezen en een belg stonden al op het meer (op de een of andere manier kan je daarop staan), totdat de Engelsen ze waarschuwden dat je daar je leven riskeert en het dus erg gevaarlijk is. Misschien had de gids dit even iets duidelijker kunnen zeggen, want ook ik had dit niet begrepen terwijl ik eigenlijk niet veel moeite meer heb met het Australisch Engels hier. Ook kregen we onderweg de mogelijkheid om een 'wegfoto' te maken. We stopten langs de kant en gingen om de beurt in het midden van de weg staan voor een Outbackroad foto. Ook zijn we naar Warrren Gorge gereden, een mooi natuurlijkgebied met veel wilde kangoeroes. Hier hebben we een wandeling gemaakt en heel veel wilde kangoeroes gespot. Die avond hebben we overnacht in Quorn, een leuk plaatsje dat er een beetje uitziet als Texas. Erg verlaten dat wel.

De volgende ochtend gingen we naar Alligator Gorge. Hier hebben we ook weer een mooie wandeling door de natuur gemaakt en ook weer kangoeroes gespot. We hebben druk gezocht naar slangen, maar helaas niet gevonden. Als laatste stop voor Adelaide zijn we naar Melrose gereden. Hier heb ik een lekkere Duitse 'Bienenstich' gegeten en hebben we 'winetasting' gedaan met tien soorten wijnen uit Clare Valley. Een leuke afsluiting van de trip van Alice Springs naar Adelaide. Vanaf Adelaide gaat namelijk de groep weer uit elkaar. Ash, onze gids, ga ik ontzettend missen. De beste gids tot nu toe. Die avond besloten we nog met een paar mensen van de groep de stad te verkennen. Adelaide is een hele leuke stad met veel groen, botanical gardens, leuke winkelstraten en bars. De sfeer is echt heel leuk en relaxed (heel verschillend van Sydney waar iedereen minder relaxed is). Ik zou me hier goed een leven voor kunnen stellen als ik niet in Sydney zou wonen. Tot nu toe zijn Darwin en andere grote steden erg tegengevallen, maar Adelaide totaal niet. Ik besloot die avond op tijd naar bed te gaan, want de volgende morgen vertrok mijn boot naar 'Kangaroo Island'!

Om zes uur ´s ochtends moesten we alweer op onze verzamelplaats zijn voor Kangaroo Island. Er waren twee mensen van onze vorige groep die ook naar Kangaroo Island gingen; de moeder en dochter uit Zwitserland. We hadden namelijk een vrije dag in Adelaide, maar ik besloot deze te benutten om naar een eiland te gaan. Na een lange busreis en bootreis naar het eiland zijn we met de bus over het eiland gegaan met een gids. Het weer was prachtig; 40 graden en het eiland is ook in één woord; prachtig! Het heet Kangaroo Island omdat dit het enige eiland is waarop Kangaroos te vinden zijn. Het is het op drie na grootste eiland van Australië. Onze eerste stop had echter niks met kangoeroes te doen, maar met zeehonden 'Seal Bay'. Op dit strand waren heel veel wilde zeehonden te vinden, die lekker aan het luieren waren. Een erg mooi gezicht! Na een middaglunch ging het door naar de Koala Walk. Hier hebben we heel veel wilde koala's en babykoala's gespot. Daarna ging het door naar Flinders Chase National Park. Het is een van de eerste en grootste parken van Australië. We hebben verschillende lookouts en mooie kustlijnen met helderblauw water gezien en ook weer wilde zeehonden en zeeleeuwen. Ik kon niet geloven hoe mooi dit eiland is aan strand en wildlife. De volgende stop was de Remarkable Rocks. Een hele mooie rotsformatie met uitzicht op zee en een mooie kustlijn. Na een kleine fotoshoot op het helderblauwe strand was het tijd om terug te gaan naar Adelaide. Een erg mooie dag en misschien wel een van de mooiste dingen die ik tot nu toe heb gezien. Plus dat ik het met de Zwitserse mensen heel goed kan vinden en bij ze op bezoek mag komen in Zürich!

Op donderdag 17 december vertrok de reis door van Adelaide naar Melbourne via Grampians Nationalpark en de Great Ocean Road. Ook nu kregen we weer een nieuwe gids en nieuwe medereizigers. De gids heeft helaas geen indruk op me gemaakt, een beetje een irritant mannetje. Helaas besloot ik voorin de bus te zitten. Ja je leest het goed 'helaas'.! Normaal houd ik er enorm van voorin te zitten, maar de gids was erg irritiant. De eerste vijf uur kon hij zijn mond niet houden, hij bleef me maar vragen stellen en hij kon het niet hebben dat ik met de vorige gids aan het appen was. Ik wilde eigenlijk een beetje proberen te slapen, maar hij liet me maar niet met rust. Gelukkig werd het iets beter toen we eenmaal in de Grampians aankwamen na vijf uur rijden. Dit Nationaalpark vind ik te vergelijken met Kakadu Nationaalpark in het noorden. Onze eerste stop was een erg mooie waterval. Jammer dat de klim omhoog wat lang was in 40 graden, maar het was het zeker waard. Ook hebben we verschillende lookouts gezien en wilde struisvogels en struisvogelkindjes en weer wilde kangoeroes. Er waren wat jongens in onze groep (patsertjes) die letterlijk af het pad gingen en hun leven riskeerden op de rotsen die af kunnen breken en je metersdiep naar beneden kunt vallen. De gids had hier beter op in kunnen grijpen, aangezien hij in de gevangenis kan belanden als er iemand naar beneden valt. Hij deed er helaas niet veel aan. Net zoals dat hij ons helemaal niet vertelde water of zonnebrand mee te nemen tijdens de wandeling. Hij zit de hele dag op zijn telefoon en ik houd niet zo van zijn arrogantie. Maargoed dat het maar twee dagen waren, maar ik mistte Ash wel enorm. Grampians Nationaalpark is wel erg mooi. We hebben zeker mooie delen gezien en de overnachting was in een mooi huis in Halls Gap.

De volgende ochtend was het vroeg op voor een mooie reis langs de Great Ocean Road. Het is een weg van meer dan 240 kilometer langs de kust van Zuid-Australië. Het is samen met een highway in California één van de mooiste highways van de wereld. De kustlijn met rotsformaties en de 'twaalf apostelen' zijn prachtig! De gids zei dat het 40 graden zou worden met een strak blauwe lucht. Helaas was dit niet het geval toen we eenmaal de weg begonnen. Het was koud (ik denk rond de 20 graden wat we niet meer gewend waren na een outback trip), grijs, veel wolken en enorm veel mist! Dat er wolken waren, is het ergste nog niet, maar door de mist kon je van de rotsformaties maar weinig zien. Na wat stops langs de Groat Ocean Road, merkte je ook dat de medereizigers erg teleurgesteld waren. Je kon er gewoon bijna niks van zien. Eenmaal bij het hoogtepunt van de Great Ocean Road aangekomen, de twaalf apostelen, begon het op te klaren. Iedereen was opgelucht dat we tenminste één deel van de Great Ocean Road met zon en weinig wolken konden zien. Het was dan ook prachtig om te zien! Vervolgens zijn we gestopt op een plek waar we weer wilde kangoeroes en ook koala's konden spotten. En zowaar ook een koala die actief was; hij was aan het klimmen en eten en klimmen en eten. De gids heeft dit al maanden niet meer meegemaakt dat een koala zo actief was. Koala's slapen namelijk 20 uur per dag. Dat geluk hadden we dus weer wel. Op het laatste gedeelte van de Great Ocean Road hadden we nog prachtige uitzichten op de kustlijn met helder blauw water. Ik was stiekem blij dat ik nu wel voorin zat. 's Avonds rond een uur of 6 kwamen we aan in Melbourne en was ik eerlijk gezegd een beetje blij dat deze reis erop zat. Ik voelde me erg beroerd van het vele reizen en 15 dagen achter elkaar moeten opstaan tussen half 4 en 6. Ik was letterlijk gesloopt. Ik had eigenlijk beloofd met de Franse meiden te gaan stappen, maar na een belletje met thuis lag ik erg op tijd in bed en was ik blij dat ik de volgende ochtend uit kon slapen. In totaal heb ik 6500 kilometer afgelegd in 15 dagen tijd van Darwin door het midden van Australië, naar het zuiden en de zuidkust.

De volgende drie dagen had ik in Melbourne tijd om de stad te verkennen. De eerste ochtend ben ik met de Franse meiden de stad in gegaan. Zo zijn we naar de bekende graffitimuren gelopen, het station, een erg mooie bibliotheek met 2 miljoen boeken en wat kerkjes en gebouwen her en der. De meiden wilde daarna terug naar het hostel, maar ik besloot de tram naar St. Kilda beach te nemen en van het mooie weer te genieten. De komende twee dagen zou het namelijk regenen. St. Kilda is een erg mooi strand en wat was het druk! Na wat uurtjes aan het strand ben ik het plaatsje St. Kilda zelf nog ingelopen en ben ik op zoek gegaan naar Luna Park Melbourne. Ja ook hier hebben ze een Luna Park, wat erg lijkt op de Luna Park van Sydney. Eenmaal teruggekomen in Melbourne city, besloot ik de City Circle Tram te nemen. Deze gratis en oude tram gaat rondom de stad en kun je uitstappen waar je maar wilt. Ook krijg je veel informatie tijdens de rit over de bezienswaardigheden. Iedereen vindt Melbourne een geweldige stad, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik Sydney nog steeds leuker vind. Die avond ben ik langs de Southbank gelopen om de Melbourne Skyline te zien. Dit is een wandeling langs de rivier met mooie uitzichten op de stad in het donker.

Op zondag en maandag heb ik niet veel bijzonders gedaan. Samen met de twee Franse meiden ben ik gaan winkelen, heb wat boodschappen gedaan, mijn foto´s en blog bijgewerkt, ik ben wat gaan sporten in het park en heb rustig aan gedaan. Op zondagmiddag heb ik ook afscheid genomen van de twee Franse meiden, aangezien zij die middag vertrokken naar Sydney. Op maandag 21 december zou ik ´s avonds om 20.30uur het vliegtuig hebben terug naar Sydney. Ik had mijn shuttle geboekt, en was klaar voor de reis. Eenmaal onderweg in de shuttle richting Avalon Melbourne airport, kreeg ik een smsje van Jetstar dat de vlucht was gecanceld. Ik schrok van het berichtje, en besloot maar af te wachten wat er zou gebeuren op het vliegveld. Eenmaal aangekomen, kwam ik in contact met twee andere backpackers die ook richting Sydney vlogen en het nieuws ook hoorden. Medewerkers van het vliegveld deelden ons mee dat er technische problemen waren met het vliegtuig, vandaar dat we een vlucht de volgende ochtend kregen aangeboden en een gratis overnachting met avondeten en ontbijt in een hotel. Ik kreeg de kans om een nieuwe vlucht uit te zoeken en we hebben vervolgens twee uur moeten wachten op een bus naar het hotel. Het hotel lag dicht bij het andere vliegveld in Melbourne, van waar we de volgende ochtend zouden vliegen. Dit was een uur in de bus. Gelukkig had ik het gezellig met de backpackers. We kregen nog een chocolaatje aangeboden op het vliegveld en bij aankomst in het hotel stond er een lekker avondmaal voor ons klaar. Het was ondertussen al bijna half 11, maar ik vond het allemaal erg goed geregeld! Ook de kamer was een topper. Een enorm tweepersoonsbed voor mezelf en een enorm mooie badkamer. De volgende ochtend had ik moeite om mijn bed uit te komen, wat was dat genieten na 8 maanden in hostels waar ik een kamer met 10 man moest delen in stapelbedden of natuurlijk het camperen in de outback. Na een ochtenddouche stond het enorm ontbijtbuffet voor ons klaar met alle soorten fruit, drankjes, yoghurts, smoothies, broden, beleg en warm eten. Het was net een vijf sterren buffet. Ik had hier nog wel een paar nachtjes willen blijven. Vervolgens bracht een shuttlebusje me naar het vliegveld en heb ik voor het eerst te maken gekregen met het inchecken zonder baliepersoneel. Er stonden overal kastjes waar je jezelf moest inchecken en zelf de bagage op de band moest leggen. Er liep alleen wat personeel rond om vragen te beantwoorden en om eventueel te helpen bij het inchecken en droppen van de bagage. Het wordt allemaal steeds moderner. Om 8.25 uur ´s ochtends vertrok mijn vlucht naar Sydney, waar ik geluk had met . Het was me weer een avontuur, maar ik heb weer wat lieve mensen leren kennen. Rond 2 uur ´s middags kwam ik aan bij Marije en Felice (Nederlandse ex-collega's van Luna Park), waar ik 7 nachtjes zou blijven voor mijn vlucht naar Nieuw-Zeeland op 28 december. Ze wonen in Dee Why, een wijkje in het noorden van Sydney en direct aan het strand. Na wat gezellig bijkletsen, en samen eten, lag ik op tijd in mijn bedje.

De volgende ochtend ben ik vroeg opgestaan om mijn belasting teruggave te doen. Ik dacht dat dit een aantal uren in beslag zou nemen, maar dit bleek niet het geval. In tien minuten was het gefixt met wat hulp van de mensen van het tax bureau. Omdat ik om 17 uur met Guido had afgesproken, had ik dus nog de hele dag de tijd in de stad. Na wat inkopen en een marktje, heb ik daarna een gezellige laatste avond met Guido gehad in Darling Harbour. Hij gaat namelijk verder reizen en ik ook. Onwijs leuk dat ik hem 8 maanden geleden tegenkwam in Byron Bay en sindsdien in contact ben gebleven. Ik hoop hem in de toekomst natuurlijk weer te kunnen zien!

Op donderdag kwam het zonnetje er eindelijk weer en besloot ik die ochtend een rondje te lopen op het strand en wat oefeningen te doen. Jaaa.. ik wil wel fit blijven zolang ik aan het rondreizen ben. Het is een mooi strand en ik besefte me eigenlijk toen dat ik bijna Australië ga verlaten en het ONWIJS ga missen hier. Die middag heb ik gezellig met Marije aan het strand gelegen en hebben we een lekker cocosijsje gegeten (gezond!) en ben ik die avond mijn huisgenootjes in Kings Cross op gaan zoeken. Heel leuk om ook hun weer te zien!

Op eerste kerstdag besloten Marije, ik en Felice een kerstlunch te doen aan het strand. Hier in Australië is het normaal dat je samen gaat lunchen aan het strand. Deze traditie wilde ik ook wel eens meemaken, dus hebben we die ochtend een lekkere gezonde kakao/notentaart gemaakt die we vervolgens op de rotsen aan het strand hebben opgegeten. Het was erg gezellig! Daarna was het tijd om het avonddiner klaar te maken. Die avond hebben we genoten van een heerlijke legham met salade en sweet potatoe wedges. Met als kers op de taart; drie nagerechten! Het was heeeerlijk! Marije kan ontzettend goed koken en heb in korte tijd al veel van haar kunnen leren! Samen met Felice, Marije, Liz (huisgnootje) en Ray (man van 80 jaar oud die erg eenzaam is) hebben we gezellig gekletst en gegeten met een leuk muziekje op de achtergrond. Ik denk dat ik hier in Sydney Kerst met niemand anders had willen vieren. De meiden zijn ontzettend aardig en gastvrij! Een leuke eerste kerstdag!

Op tweede kerstdag heb ik het lekker rustig aan gedaan met Marije. Omdat ik de dag voor kerst was verbrand van de zon leek het me verstandig zoveel mogelijk uit de zon te blijven. We hebben Friends gekeken en een koffietje-smoothie gedronken. DIe avond had ik afgesproken met Per, een jongen uit Denenmarken die ik in Newcastle tijdens mijn oostkust trip heb leren kennen. Het was erg leuk om hem weer te zien. We zijn samen naar Luna Park gegaan waar ik ook afscheid heb genomen van sommige collega´s nog. We hebben gezellig bijgekletst en zijn naar het vuurwerk in Darling Harbour geweest met kerstmuziek op de achtergrond. Een hele gezellige avond. Ik kreeg ook nog een compliment over hoe erg mijn Engels verbeterd is. Toen ik hem ontmoette was ik nog maar net in Australië en was mijn Engels een ramp. HIj stond er echt van te kijken hoe goed dat nu geworden is en hoeveel zelfverzekerder ik nu over kom nu ik geen problemen meer heb met het Engels. Altijd leuk om complimentjes te krijgen natuurlijk!

Mijn laatste volle dag in Sydney is aangebroken en deze dag heb ik besteed met Maraya, een oud huisgenootje van Kings Cross. We zijn naar Palm Beach gegaan, waar we een lookout punt zijn opgelopen met mooie uitzichten over het strand. We hebben gezellig gekletst en het weer was perfect (bewolkt, maar wel een fijne temperatuur). Meestal houd ik niet van bewolkt, maar omdat ik zo extreem verbrand was, mocht ik absoluut niet in de zon. Die avond heb ik nog met Felice een filmpje gekeken en de volgende ochtend gaat het door naar Nieuw-Zeeland. Ik weet niet hoe ik de meiden in het huis moet bedanken. Het zijn onwijs lieve meiden, die je op elk vlak willen helpen en er voor je zijn. Ik heb maar weinig mensen zoals hun ontmoet en wens ze daarom ook het allerbeste voor de toekomst! Ik heb niet alleen een geweldige Kerst met ze gevierd, maar ook fijn met ze samengewerkt in Luna Park, genoten van Sydney en ik heb ongelooflijk veel van ze geleerd op het vlak van de kerk en koken. Ik hoop ze natuurlijk gauw weer te zien in Nederland, maar dat zal nog een tijdje duren. Meiden, ik ga jullie ontzettend missen en geniet nog van jullie tijd in Sydney en Australië ofcourse!

Morgenvroeg heb ik om 12.40uur het vliegtuig richting Auckland, Nieuw-Zeeland, op weg naar een volgend avontuur! Ik ga Australië ontzettend missen, het voelt echt als mijn tweede thuis naast Nederland, en het zal me ook niet verbazen dat ik ooit in mijn leven hier weer terug zal komen; studie, vakantie, wo knows?

Zoals de Australiërs zeggen; Cheers, en tot mijn volgende blog vanuit Nieuw-Zeeland.

Anna