Goodbye Deurne, hello Sydney!

Halloooo allemaal!

Daar is ie dan, mijn eerste blog  vanuit Australië!! Ik ben aan de andere kant van de wereld, ongelooflijk! Allereerst ontzettend bedankt voor alle lieve berichtjes van de afgelopen weken ; niet alleen op de sportschool, Toverland of bij familie en vrienden, maar ook alle berichtjes via whatsapp, Facebook, e-mail en mijn blog. Super om te lezen en merken hoe iedereen met me meeleeft!

De dag van vertrek was aangekomen, en wat was het spannend! Afscheid nemen her en der viel niet mee, maar anderzijds keek ik ook enorm uit naar deze ongelooflijke reis! Op Schiphol werden we ontvangen door een medewerker van Australian Backpackers, die ons hielp met inchecken. Ik leerde mijn andere 9 reisgenoten kennen en na een lange vlucht met een tussenstop in Bangkok en Taipei, waar we een hotel kregen om te slapen, heb ik geen last gehad van een jetlag. Het viel me allemaal reuze mee en heb dan ook flink geslapen in het vliegtuig, Op woensdag 15-04 kwamen we ’s ochtends op het vliegveld van Sydney aan, waar we enthousiast werden ontvangen door Jaimy, een medewerker van Australian Backpackers. Na een foto te hebben gemaakt met de hele groep bij het Operahouse en Harbour bridge, zijn we doorgereden naar het Beachouse Hostel aan het strand in het noorden van Sydney, waar het kantoor van Australian Backpacker ook gevestigd is. Na een kort welkomstpraatje hebben we lekker aan het strand genoten van het zonnetje en hadden we die avond onze eerste Australische BBQ. Op donderdagochtend kregen we een Traveltalk met alle informatie over het reizen in Australië. Die middag hebben we een wandeling gemaakt (Longreefwalk) met prachtige uitzichten op de stranden. Ik wist nu al dat het een topreis ging worden! Wat is Australië een mooi en schoon land! Op vrijdag was het tijd om alle praktische zaken te regelen. Samen met Niels (medewerker Australian Backpackers) zijn we met de bus en ferry richting de stad gegaan en hebben we een bankpas, medicare, simkaartje en dergelijke aangeschaft. Overal zie ik ze kijken naar mijn naam; hoe ga ik dit uitspreken? Het is flink wennen aan mijn nieuwe nickname Anna, maar langzaamaan gaat het steeds beter, net als mijn Engels. De mensen in Australië zijn ontzettend aardig. Ze helpen je overal en vragen graag hoe het met je gaat (zo ook in winkels, bij de visumcontrole op het vliegveld of bij de bank). Zo lag er in de stad tijdens ons regeldagje een zwerver op de grond en een  geheel onbekend persoon heeft de ambulance gebeld en de zwerver gereanimeerd. Toch wel een fijne gedachte, dat mensen je oprapen als je ergens neervalt.  

Op zaterdag hadden we ons eerst echte uitstapje; de Blue Mountains, een heel mooi natuurgebied rondom Sydney. Ik heb genoten van alle uitzichten en de tour met een Australische gids door de bush bush! Foto’s spreken voor zich. Daarna ging het door naar het Wildlifepark, waar we onze eerste kangoeroes en koala’s konden aaien. De eerste week zat er alweer bijna op, maar op zondag hebben we nog een mooie wandeling gemaakt bij Manly (een wijkje zuidelijker van ons hostel), the northeadwalk, die eindigde bij Manly beach. ’s Avonds hebben we een echte reggaebar opgezocht in Manly. Heel gezellig met heel veel surfers (lees: jongens met lange haren) en een leuke sfeer.

Nu de eerste week voorbij was, werd het tijd om een plan te maken voor de komende weken. De groep valt uiteen en iedereen gaat zijn eigen ding doen. Het is heel fijn een organisatie in de buurt te hebben, die helpt met alle benodigde boekingen en tips. Zo heb ik nu een buspas van Sydney naar Cairns met verschillende overnachtingen en tourtjes. Ze staan 24/7 voor me klaar en dat geeft een goed gevoel.

Mijn tweede week in Australië begon iets minder mooi dan verwacht. Het weer werd slechter en slechter, totdat zelfs in het nieuws voorbij kwam dat Sydney en omstreken zulke stormen eens in de tien jaar meemaken. Er zijn doden gevallen, bomen omgewaaid en huizen vernield of overstroomd. Best heftig allemaal. Voordat ik wist dat het zo ernstig was, ben ik op maandag alleen de stad in gegaan, en ben ik verdwaald geraakt in de regen en storm met drie kaarten van Sydney op zak en google maps. Het is uiteindelijk zo ver gekomen dat ik in mijn beste Engels een vrouw om hulp heb gevraagd en zij zette me op de trein richting de Ferry, waar ik met Nicol (collega van Toverland) afgesproken had. Uiteindelijk is alles goed gekomen en heb ik een hele gezellige avond gehad met Nicol! Zodra we terugliepen naar de bus, hebben we verschillende paraplu’s kapot zien waaien en mensen tegen elkaar op zien lopen. Het weer werd geen moment beter. Dinsdag was het weer nog steeds vreselijk, en daarom hadden we weinig zin iets leuks in de stad te gaan doen. We besloten met vier man van de groep een hostel in de stad zelf te nemen. Deze viel helaas erg tegen. Het was klein, smerig en net een gevangenis. Die avond wilde ik de kans nemen een keer te gaan paaldansen in Bobbis pole dance studio, even wat afleiding. Helaas was de les gecanceld, dus de pech hield niet op. Woensdagavond besloten we dan ook snel de bus te nemen naar Newcastle, onze eerste echte stop na Sydney.

Donderdagavond was ons eerste nachtje in Newcastle en die ochtend besloot ik dan ook de stad te gaan verkennen. Ik heb een vier uur durende ochtendwandeling gemaakt langs de stranden en door de stad van Newcastle. Het is niet veel bijzonders, daarom besloot ik vrijdagavond door naar Port Macquarie te reizen. Vanaf toen ben ik alleen verder gegaan en niet met de drie mensen van de groep. Ik ga het avontuur verder alleen aan, wat ik natuurlijk ook wel heel spannend vind! Vrijdagavond had ik eerst een gratis BBQ in het hostel, heb ik nog een dagje van het mooie weer genoten en die avond nog de sunset meegemaakt samen met een jongen uit Denenmarken die ik heb leren kennen.  Vrijdagnacht kwam ik vervolgens aan in Port Macquarie, waar het nogal zoeken was naar de sleutel en de juiste kamer in het hostel. Ze hadden de sleutel buiten voor me klaargelegd, aangezien ik ´s avonds aankwam in het hostel. Na 15 minuten zoeken had ik eindelijk de sleutel en de kamer gevonden en was ik blij wat uurtjes slaap te kunnen inhalen. Zaterdag zag ik pas hoe mooi dit hostel was en hoeveel aardige mensen er op deze plek zitten. Met een paar mensen van het hostel zijn we een rondje door de stad gelopen, want het was ANZAC-day ( een Australische feestdag, het had in ieder geval met de tweede wereldoorlog te maken) en ’s middags hebben we lekker genoten van het mooie weer en het zwembad. De sfeer is hier fantastisch en heb dan ook direct besloten een nachtje bij te boeken.

Op zondag begon mijn laatste dagje in Port Macquarie. Deze ochtend ging om kwart over 5 mijn wekker om de zonsopgang mee te maken tijdens mijn eerste surfles voor maar 25 dollar mét instructeur. De avond ervoor hadden we een kleine theorie van een kwartiertje en op zondagochtend ging het echte werk beginnen. Vóór mijn vertrek naar Australië riep ik heel hard dat ik NOOIT zou gaan surfen. Als ik ergens bang voor ben is het wel spinnen, maar ook haaien. Volgens de instructeur zaten er op dit strand geen haaien, alleen maar dolfijnen. Soo let’s give it a try, stiekem wilde ik het misschien wel proberen… Ook al kon ik bijna mijn bed niet uit die ochtend, ik heb er geen moment spijt van gehad. Wat is surfen zwaar, maar ontzettend leuk om te doen! Met wat tips van de instructeur stond ik na mijn 3de golf al rechtop de plank en werd het alleen maar leuker. De golven zijn ontzettend sterk en om iedere keer weer diep de zee in te rennen, was toch zeker wel het zwaarste van allemaal. Mijn ochtend kon niet meer stuk, en om het nog leuker te maken, heb ik die middag een fiets gehuurd met een Duits meisje (ook fijn om mijn Duits wat bij te houden, ook al gooi ik er vaak Nederlandse en Engelse woorden doorheen) . We zijn de hele middag langs stranden gefietst. Ik dacht dat het hier vlak was, maar ik had de bergen eens moeten tellen die we op en af zijn gefietst… Niet normaal! En ik maar denken dat ik hier lang niet zoveel sport als thuis en flink wat kilo’s aan zou komen. Nou, het is helemaal het tegenovergestelde; ik ben al drie kilo kwijt en dat in twee weken tijd. Ook zijn we door een parkje gefietst waar we wilde koala’s en vleermuizen konden spotten. De koala’s hebben we niet gevonden, maar vleermuizen zaten er meer dan genoeg! Ze waren niet alleen enorm groot en met duizenden bij elkaar, maar een herrie dat ze maakten! Als afsluiter van de dag zijn we naar het koalahospital gefietst. Dit is het enige koalahospital van Australië. Heel mooi om te zien hoe goed de dieren hier verzorgd en opgevangen worden. De koala’s hebben van alles meegemaakt, van bosbranden tot aanrijdingen. Om 3 uur kregen we een rondleiding en zagen we hoe de dieren gevoed werden. Ze zien er zoooo knuffelig uit! Die nacht ging mijn bus verder met next stop: Byron Bay!

Mijn derde week is begonnen en op maandagmorgen kwam ik na een nachtje in de bus aan in Byron Bay. We werden met een busje van mijn hostel opgehaald en kregen al meteen een kleine rondleiding door dit leuke hippieplaatsje. Omdat het hostel 15 minuten lopen van de stad vandaan is, gaat er ieder uur een gratis busje naar de stad en ’s nachts tussen 10 en 4 gaat er zelfs iedere 5 minuten een busje naar het hostel. Erg handig voor na het stappen! Omdat het Koningsdag was in Nederland, besloten we deze middag en avond met wat Nederlanders Koningsdag te vieren.  Het was heerlijk weer dus samen met Elvera heb ik een middagje aan het strand gelegen. Elvera kende ik al van het hostel in Newcastle. Zij vertelde me dat er in Byron Bay ieder jaar 3 mensen sterven door haaien en dat er onlangs nog iemand is dood gebeten (twee maanden geleden). Maar dat terzijde… het was Koningsdag en ’s avonds hebben we in een kleine club (Cheeky Monkey’s) avondeten en alcohol gekregen voor maar 5 dollar! Het was dus bijna een gratis avondje plezier, drinken en eten. Het was een hele leuke avond met allemaal Nederlanders die ook in Byron Bay waren deze dag en we waren dan ook duidelijk aanwezig in de club. Wat een gezelligheid! Op dinsdag was ik van plan om de stad wat beter te gaan verkennen, maar de plannen werden gauw gewijzigd. Er was die ochtend een yogales, en omdat ik sinds mijn vertrek nog maar weinig aan turnen, dansen of dergelijke heb gedaan, besloot ik mee te doen. Het leek een beetje op de yogalessen die ik in Deurne volgde, dus het was zeker leuk dit een keer in Australië te hebben gedaan. Die ochtend ontmoette ik ook twee Duitsers op mijn kamer en ze vroegen of ik mee wilde naar Nimbin. Er gaat een shuttlebus naar deze plek, wat nóg hippie-achtiger is dan Byron Bay. Zo zie je maar weer hoe snel je plannen kunnen veranderen en ik besloot dan ook mee te gaan. Nimbin is een klein dorpje met allemaal hippiewinkeltjes en hippiemensen. Overal door de hoofdstraat vroegen mensen aan ons of we ‘Cookies’ wilden. Dit zijn natuurlijk niet de koekjes waar je meteen aan denkt, maar het is drugs die in de koekjes zit verwerkt. Drugs is hier nogal makkelijk te krijgen. Het was zeker leuk om dit plaatsje een keer gezien te hebben! En heerlijk om weer Duits te kunnen praten natuurlijk! Vandaag staat het lighthouse, het meest oostelijke puntje van Australië en de Tea Tree Lake op de planning. Daarna gaat mijn reis verder op naar Brisbane!!

Mijn blog is heel lang geworden, I know! Ik wilde het al eerder online zetten, maar omdat ik niet overal WIFI heb (alleen internet op mijn telefoon), moest ik het helaas steeds uitstellen. Ik ga mijn best doen mijn volgende blog wat korter te houden. In ieder geval bevalt het me hier super in Australië, ondanks dat ik ook al wat heimwee momentjes heb gehad. De eerste dagen die ik besloot alleen verder te reizen bijvoorbeeld… Maar, no worries! Ik merk nu al dat ik echt NERGENS alleen ben en je heel gauw aansluiting hebt met iedereen in de hostels of in de bus.

Tot snel weer!

Anna

PS. De foto’s staan niet precies op de goede volgorde, maar staan wel geordend op plaats!